Ipinahayag ni Carlos Yulo kung bakit umabot lamang siya sa taas na 4’11”, na mas mababa kumpara sa karaniwang taas ng mga kalalakihan sa Pilipinas. Sa kabila ng kanyang mga tagumpay bilang isang Olympic gold medalist, hindi siya nakaligtas sa mga pang-aalipusta ng mga netizens na nagbansag sa kanya ng mga hindi kanais-nais na tawag tulad ng “punggok” at “unano.”

Sa isang press conference, nagbigay si Carlos ng kanyang pananaw tungkol sa mga komento hinggil sa kanyang tangkad. Ayon sa kanya, hindi na bago ang mga ganitong puna, ngunit nais niyang ipakita na ang kanyang taas ay hindi hadlang sa kanyang mga pangarap sa gymnastics. Mula pagkabata, masigasig na siyang nagsanay sa larangang ito, at halos ito na ang naging sentro ng kanyang buhay.

Bumalik sa kanyang kabataan, inilarawan ni Carlos ang kanyang mahigpit na training regimen. Nagsimula siya sa gymnastics nang siya ay bata pa, at ang kanyang disiplina ay tila hindi matatawaran. Araw-araw, nagtatraining siya ng halos anim na oras—tatlong oras sa umaga mula 9 hanggang 12, at tatlong oras sa hapon mula 2 hanggang 5. Walang araw ng pahinga, kaya’t tila ang kanyang buong buhay ay umiikot sa kanyang pagsasanay.

Ipinaliwanag ni Carlos na dahil sa sobrang pagtutok sa training, ang kanyang mga buto sa tuhod ay hindi na nag-stretch. “Yung mga buto ko po sa tuhod ay hindi nag-stretch dahil hindi po ako tumigil sa training,” aniya. Ayon sa kanya, ang partikular na pagsasanay para sa floor exercise ay may malaking epekto sa kanyang mga paa at tuhod, dahilan upang ito ay hindi lumaki katulad ng ibang mga atleta.

Mahalaga sa kanya na ipakita na sa kabila ng kanyang mababang taas, ang kanyang determinasyon at dedikasyon sa gymnastics ang nagdala sa kanya sa mga tagumpay na kanyang tinamasa. Sa kanyang pananaw, ang taas ay hindi lamang ang batayan ng kakayahan sa sports, kundi pati na rin ang pagsusumikap at pagsasanay na ibinuhos ng isang atleta.

Carlos Yulo ang patunay na ang tagumpay ay hindi nakasalalay sa pisikal na katangian kundi sa tibay ng loob at dedikasyon. Maraming mga kabataan ang maaaring makakuha ng inspirasyon mula sa kanyang kwento, lalo na sa mga pagkakataong sila ay nakakaranas ng pang-aapi o panlalait dahil sa kanilang anyo.

Bilang isang athlete, patuloy na pinapanday ni Carlos ang kanyang landas sa gymnastics, hindi lamang para sa kanyang sarili kundi para rin sa bansa. Nais niyang ipakita na ang bawat pagsisikap ay may kapalit na tagumpay, at hindi hadlang ang mga limitasyon ng katawan sa pag-abot ng mga pangarap.

Ang kanyang mga kwento ng pagsasanay at mga pagsubok ay nagbibigay ng liwanag sa mga taong maaaring nahihirapan o nagdadalawang-isip sa kanilang mga kakayahan. Ipinapaalala niya na ang mahalaga ay ang pagsusumikap at hindi ang opinyon ng iba.

Sa huli, ang mensahe ni Carlos ay nag-uudyok sa mga tao na huwag mawalan ng pag-asa. Sa kabila ng mga pagsubok at pang-aalipusta, ang pagtuloy sa laban at pagtitiwala sa sarili ang susi upang makamit ang tagumpay. Siya ay hindi lamang isang atleta kundi isang inspirasyon sa marami, na nagpapakita na sa likod ng bawat medalya at tropeo ay ang kwento ng dedikasyon at determinasyon.